Onze dieren - zij zijn wat wij eten
Bron: NY Times, 2 september 2007 - F. Kaufman
Ze hadden me verteld dat Dr. George Fahey een merkwaardige hondenkennel had in de kelder van het dierwetenschappelijk laboratorium van de Universiteit van Illinois.
Hij had opdracht gegeven om buisjes te implanteren in de darmen van zijn honden. Het doorzichtige stortkokertje aan de bovenkant van de buisjes stak door de huid naar buiten.
Het kokertje kon met de hand geopend worden om alles wat er naar buiten gedruppeld en gesijpeld kwam, op te vangen in een zakje.
De plastic buis is aangebracht op de plek in de darmen waar de voedselopname eindigt en de fermentatie door de microflora en bacteriën in het laatste stuk van de darmen begint.
Zo kan Dr. Fahey, professor in de wetenschap van dieren en voeding, berekenen hoeveel de hond verteerd heeft van zijn voer, terwijl de voedselbrij zijn weg door het lichaam vervolgt.
Als het monster groot genoeg is, kan Fahey precies berekenen hoeveel vitamines, mineralen, vetten of suikers opgenomen zijn in het bloed en hoeveel verloren is gegaan.
Hij heeft carrière gemaakt met zijn onderzoeken naar het metabolisme van huisdieren en zijn onderzoeken hebben geholpen bij de ontwikkeling van pet food.
Naast de hondenkolonie heeft Fahey de leiding over een aantal andere nutritionele laboratoria op de dierwetenschappelijke afdeling van de universiteit.
Hij brengt het grootste deel van zijn werkdag door met apparaten en toestellen, waarmee opgemeten wordt hoeveel voedingstoffen een dier opneemt en niet opneemt.
Het is een barokke collectie van viscometers, droogmachines en verpulveraars met laboratoriumflesjes vol hondenuitwerpselen en zuur, testbuisjes vol kattenurine, containers met maagsappen van honden en katten en destilleerkolven met honden- en kattenbloed.
In zijn grootste lab stond een walk-in koelcel vol glazen potten met geheime codes voor diëten van katten en honden. Allemaal experimentele voeders voor de toekomst, al zien ze er in hun huidige staat uit als verzamelingen bruin stof.
Er liggen bergen en bergen commercieel voer voor de dieren in de controlegroepen van de experimenten – met merknamen die Fahey niet genoemd wil hebben in dit artikel.
Ik moest helemaal naar Urbana-Champaign voor een kijkje achter de schermen van de pet food industrie en een rondleiding door de laboratoria van Fahey.
En ik had me goed voorbereid op de geplugde honden in de kelder, maar eerst liepen we een uur of zo door de kantoren en laboratoria op de bovenste verdiepingen.
Ondertussen kreeg ik van Fahey een schets van de evolutie van de natuurlijke leefgebieden van de hondachtigen.
Die verliep van de natuur naar het boerenerf naar de veranda. En daarna van de veranda naar de woonkamer, van de woonkamer naar de slaapkamer, en van de slaapkamer naar het bed – en onder de lakens.
Hij beschreef hoe mensen zonder kinderen of alleenstaanden hun hond of kat beschouwen als iets om liefde en verzorging te geven. En iets om lief te hebben moet geciviliseerd worden.
Civilisatie heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis en hoeft ook niets te maken te hebben met de voedingsbehoefte van een huisdier. Honden kunnen het goed doen op een dagelijkse portie maïs en soja.
"Dat is zo’n beetje het goedkoopste voer dat je kunt samenstellen", vertelde Fahey. Alle vitamines, mineralen, eiwitten, vetten en koolhydraten die een hond nodig heeft, zitten er in maar het zou niet geaccepteerd worden door grote delen van de moderne markt."
