Voer- en eetgedrag
Evert Jan ter Burg, Honden natuurlijk, 1982. ISBN 90 210 1065 8. Met toestemming overgenomen door Ineke van Vessem.
Al mijn honden - Eskimohonden, Duitse herders en ook de teckels - worden op dezelfde wijze gevoerd. Alleen is het formaat van de stukken vlees en botten wat aangepast aan het formaat van mijn teckels.
Het voedsel bestaat uit allerlei soorten vlees, zoals vuile pens, spiervlees, organen, botten. Als het mogelijk is voer ik hele dieren. Het voeren vindt tweemaal per week plaats, meestal op woensdag en op zaterdag.
Het voedsel wordt niet in etensbakken aan de honden gegeven, maar het wordt verspreid over de kennels.
Waarom tweemaal per week voedsel en waarom vlees in grote stukken en zelfs hele dieren?
Alle hondachtigen behoren tot de categorie van de vleeseters: het grootste deel van hun eten bestaat uit vlees van grotere en kleinere dieren, al dan niet vers, of aas.
Ook onze huishonden, van welk formaat en van welk ras dan ook, zijn in de eerste plaats vleeseters, wat inhoudt dat hun gebit, hun maag en darmen bedoeld zijn om vlees, botten, huid en dergelijke te verwerken.
Maar waar wordt de huishond nog gevoerd op een wijze die past bij zijn wezen?
Ik ben bang dat de hondenbrokjes en de volledige hondenmaaltijden steeds meer de overhand gaan krijgen. Niet dat ik wil ontkennen dat de voedingswaarde van het merendeel van deze hondenvoeders goed zou zijn.
Die maaltijden zijn naar waarschijnlijkheid qua samenstelling prima uitgebalanceerd.
Maar er bestaat voor een hond een groot verschil tussen een hondenbrokje en een stuk pens, of wat voor vlees dan ook.
Zeker als het een grote lap vlees is of vlees wat nog aan het bot zit. De hond moet dan tanden en kiezen gebruiken. Trekken en scheuren.
Grote stukken gaan dan naar binnen, de maag en verdere spijsverteringsorganen doen de rest. Vergelijk deze manier van voeren met die brokjes of warme maaltijden. Naar vlees ruiken doen ze niet.
De warme maaltijd lijkt op een goedkope nasi -of rijstschotel. Zeker de hond zal het voer eten, maar zijn gebit, maag darmen hoeven vrijwel niets meer te doen, althans niet datgene waarvoor ze gemaakt zijn.
Er is nog een ander aspect dat vooral meespeelt als meerdere honden tegelijk voedsel krijgen: een sociaal aspect. "Ik heb dit en daar blijf je vanaf, of jij hebt dat, maar ik mag het toch van je afpakken."
Als er teveel voedsel is, dan zien we dat honden stukken vlees en botten gaan begraven, het wordt een volgende dag weer opgegraven waarna het met een snelle beweging schoon geschud en vervolgens opgegeten wordt.
Of ouderhonden geven voedsel terug aan jonge pups. Dit zal met de volledige maaltijden of brokjes niet voorkomen: daar leent het type voedsel zich niet voor.
Maar de nadruk die gelegd wordt op het gezonde en wenselijke van de brokjes, staafjes, rondjes en ander spul vind ik erg misleidend.
Het uitsluitend voeren van fabrieksmatige voeders maakt de hond minder hond.
Het is een ontkenning van iets dat hij is: een dier dat bestemd is om vlees te eten, maar eveneens een ontkenning van het feit dat eten bij honden ook een sociaal aspect kan inhouden.
Er is een tussenweg ook voor mensen op een flat. Zeker, brokjes en dergelijke stinken niet zo als vlees op een warme dag, ze doen ook niet zo denken aan een dood dier.
Wellicht speelt dat eveneens een rol bij het voeren van bepaalde hondenvoeders. Wel verklaarbaar maar niet eerlijk, zeker niet ten aanzien van de vleeseter hond.
Dan mijn frequentie van voeren. Ik ga er dus vanuit dat de honden tot de vleeseters behoren. Vleeseters zoals onder meer wolven, hyena's, hyenahonden en dingos, kunnen in de natuur niet elke dag aan voedsel komen.
In tijden van schaarste komt het voor dat bijvoorbeeld wolven het soms twee weken zonder voedsel moeten stellen. Als er dan een prooi wordt gepakt, worden er enorme hoeveelheden ineens gegeten.
Eventuele restanten worden vaak begraven en later weer opgegeten. Maar ook in minder barre tijden zijn wolven en andere hondachtigen erop ingesteld soms enkele dagen zonder voedsel te moeten leven.
In een tijd dat een grote klacht van dierenartsen is: "De mensen overvoeren hun dieren", is het wellicht nuttig te stellen, dat honden echt niet elke dag gevoerd hoeven te worden.
Natuurlijk krijgen mijn honden per dag omgerekend voldoende voedsel. Alleen krijgen ze de porties in grotere hoeveelheden per keer, maar minder vaak.
Dat betekent: flink schrokken en wat er overblijft, begraven en de volgende dag nuttigen.
Mijn honden hebben op de voertijden altijd trek en eten met graagte, zoals het hoort.
Echt, ze lijden er niet onder, maar blijven voedsel wel als een belangrijk aspect van hun wereld ervaren zoals dat eveneens in de vrije natuur gebeurt.
Vanzelfsprekend kan men niet van de ene dag op de andere dag dit systeem hanteren, de honden moeten er geleidelijk aan wennen.
U kunt op het forum reageren op dit onderwerp.
