1. Brokken en blikvoer

Weet u wat er in de brokken of het blikvoer zit, dat u gekocht heeft? Het beste van de kip, biefstuk, verse granen en alle gezonde voedingsmiddelen die uw hond of kat nodig heeft?

Het wordt ons voorgeschoteld in de advertenties en reclamespotjes - het is wat de petfood industrie, goed voor 10 biljoen Amerikaanse dollars per jaar, ons wil doen geloven.




Veel mensen weten niet, dat de diervoederindustrie vaak een verlengde is van de levensmiddelen industrie. Het fabriceren van pet food biedt de mogelijkheid om afgekeurd slachtafval en afval van graan- en tarweproducten om te zetten in klinkende munt.

Bij het slachtafval zitten tongen met klieren en zieke, verkankerde stukken vlees.

Bij de whole grains, hele granen, zijn de schillen verwijderd en is de olie er al uitgeperst – meestal met chemische middelen - of het zijn de bij elkaar geschraapte schillen en afvalproducten die in de molen op de vloer terechtgekomen zijn.

De granen die men gebruikt, zijn afgekeurd voor menselijke consumptie vanwege gistvorming, de aanwezigheid van ziektekiemen of de gevolgen van verkeerde opslag.

Het doel van dit verslag is om het verschil te laten zien tussen wat wij, de kopers, denken te kopen en wat we in werkelijkheid mee naar huis nemen voor onze huisdieren.

Het verslag is gericht op de grote merken – de merken die massaal geproduceerd en geleverd worden aan de diverse voedselketens.

Helaas zijn er ook minder bekende en gerespecteerde fabrikanten die zich schuldig maken aan dezelfde praktijken - en fabrikanten die een goed product afleveren.

In de Verenigde Staten zijn vier van de vijf grootste pet food merken dochtermaatschappijen van de grootste internationale levensmiddelenproducenten:

Colgate-Palmolive: Hill Science Diet Pet Food

Heinz: 9 lives, Amore, Gravy Train, Kibbles n Bits, Recipe, Vets

Nestle: Alpo, Fancy Feast, Friskies, Mighty Dog

Mars: Kal Kan, Mealtime, Pedigree, Sheba.


Een petfood fabriek naast een levensmiddelenfabriek - het is een ideale combinatie. De multinationals hebben de markt, waar ze munt slaan uit hun eigen afval, volledig onder controle - en ze hebben hun eigen bronnen voor de afvalproducten.

Er zijn honderden verschillende merken honden- en kattenvoer. Veel van deze voeders zijn praktisch hetzelfde, maar het is het automatisch zo dat alle fabrikanten gebruik maken van kwalitatief minderwaardige en ziekteverwekkende ingrediënten.

De ingrediënten

De prijs is niet altijd een indicatie van de kwaliteit van het product, maar vaak wel een indicatie van de kwaliteit van de ingrediënten.

Het is bijvoorbeeld onmogelijk dat een fabrikant die 20 kilo verkoopt voor US $ 9.95, eiwitten en granen van een goede kwaliteit gebruikt heeft. De inkoopwaarde van kwalitatief goede ingrediënten is veel hoger dan de verkoopprijs van het eindproduct.

De eiwitten die men gebruikt voor de productie van brokken en blikvoer komen van verschillende bronnen. Als koeien, varkens, kippen, schapen of wat voor dieren dan ook geslacht worden, wordt het spiervlees weggesneden van de botten. Het vlees is voor menselijke consumptie.

Wat overblijft – botten, bloed, gezwellen, ingewanden, gewrichtsbanden en alles wat mensen niet eten – wordt gebruikt voor diervoeding. Dit alles-wat-mensen-niet-eten wordt op de verpakking vermeld als by-products. Op de verpakking staat wel een lijst met ingrediënten, maar er wordt niet vermeld waar ze vandaan komen.

Het Pet Food Institute – de handelsvereniging van de diervoederindustrie in de USA – ziet het gebruik van bijproducten in de brokken als een aanvullende bron van inkomsten voor de vleesverwerkende industrie en de boeren:

"De aankoop en het gebruik van deze ingrediënten voorziet in de behoefte aan hoogwaardig pet food tegen een redelijke prijs en is daarnaast een belangrijke bron van inkomsten voor de Amerikaanse boeren en de verwerkers van vlees, kip en vis."

Veel van deze restanten zijn onverteerbaar en de voedingswaarde voor onze huisdieren is op zijn minst twijfelachtig te noemen. De samenstelling van de voedingstoffen die afkomstig zijn van afvalproducten van vlees, meelsoorten en verteerbare stoffen, kunnen bij elke batch verschillen.

James Morris en Quinton Rogers, twee professoren van The Department of Molecular Biosciences van The University of California, Davis Veterinary School of Medicine, presenteerden de volgende verklaring:

"Er is zo goed als niets bekend over de ingrediënten, die gebruikt worden voor het produceren van voeding voor huisdieren. Het zijn meestal afvalproducten van de vlees-, kip- en visverwerkende industrie met een groot verschil in samenstelling en voedingswaarde."

"Dat men voldoet aan de normen van de AAFCO (Association of American Feed Control Officials) is geen garantie dat het voer voldoet aan de vermelde voedingswaarden en zal dat ook nooit kunnen zijn, totdat men de ingrediënten onderwerpt aan een analyse en de verschillende waarden aan elkaar koppelt."

Anno 2009 is er nog steeds niets veranderd.

In 1990 is er een uitgebreid verslag verschenen in de San Fransisco Chronicle over het gebruik van zogenaamde 4D animals (dead, diseased, disabled, destroyed). In 2001 werd bewezen met dat geeuthaniseerde huisdieren verwerkt werden tot hondenvoer.

In 2005 en 2007 stierven duizende Amerikaanse huisdieren door het gebruik van goedkope, Chinese eiwitboosters. In 2009 is aangetoond, dat er veel te veel fluor in Amerikaans pet food zit.

Wat zal 2010 ons brengen?

Een eiwitbron die nooit vermeld wordt op de verpakking, zijn dode en geëuthanaseerde honden en katten. Het werd - en wordt nog steeds - ontkend door de petfood industrie, maar ook de Amerikaanse Veterinaire Medische Organisatie heeft bevestigd dat het wel gebeurt.

Eiwitten zijn eiwitten nadat de bron van herkomst eenmaal verwerkt is.

Wat is verwerken? Verwerken is volgens Kramers Woordenboek:

1. bij de vervaardiging gebruiken, en

2. omwerken.


Wat kunnen de gevolgen zijn voor onze huisdieren na het eten van deze voeding?

Er zijn dierenartsen die claimen dat het voeden van huisdieren met slachtafvallen de kans op kanker en andere slopende ziektes vergroot.

Het is een bewezen feit dat de methode om de dode dieren te malen en te koken, zoals gedaan wordt door de verwerker, niet voldoende is om groeihormonen die gebruikt worden voor het opkweken van slachtdieren, en medicijnen die gebruikt worden om dieren af te maken, te vernietigen.