Harde vleesbotten
Met dank aan Brenda Hagel - RawDogCanada
Het ene bot verteert sneller dan het andere. Hoe harder het bot, hoe langer de vertering duurt. Het heeft te maken met de spijsvertering van de hond. En hoe groot of klein de doorgeslikte stukken zijn.
Sommige honden kunnen botten niet goed verteren als ze beginnen met natuurlijke, rauwe voeding. Zelfs botjes van jonge kippen kunnen een probleem zijn. Na een paar weken gaat het meestal al stukken beter. Het hangt af van de spijsvertering van de hond in kwestie en zijn eetmanieren.
Soms past de spijsvertering zich goed aan en worden harde botten na een maand al veel beter verteerd. Soms blijft de hond stukjes onverteerd bot braken. Op zich een gezonde en natuurlijke reactie.
Kijk naar de leeftijd van het dier waar het bot vandaan komt. Hoe ouder het bot, hoe harder het weefsel en hoe moeilijker de vertering. Barfers voeren zachte botten die goed verteerd kunnen worden en mijden harde botten.
Harde botten zijn dragende botten. Ze dragen het gewicht van het dier en liggen zwaar op de maag. Daarom beginnen veel mensen met nekken, ruggen, vleugels enz.
Na de omschakelingsperiode begint u afwisseling en variatie te brengen in de voeding. Er kunnen botten met vlees van andere dieren gevoerd worden. Er zijn botten die niet zo geschikt zijn. Ze kunnen gevaarlijk zijn als ze splinteren - en zelfs rauwe botten kunnen splinteren.
Als u te veel bot tegelijk voert, kunnen de darmen verstopt raken. De splinters kunnen door de darmwand prikken - of irritatie veroorzaken. Tanden kunnen breken op de harde botten of slijten tot er niets meer van over is.
Er zit een risico aan en het is belangrijk dat u daar rekening mee houdt. Als u denkt dat wilde honden nooit doodgaan aan het eten van botten, heeft u verkeerde informatie gekregen. Het kan en het gebeurt.
Bij het voeren van hele dieren kan een belangrijk deel ontbreken. De vacht of pels die mee naar binnen gaat bij het eten. Het is een "ingrediënt": onverteerbaar materiaal, dat tijdens de spijsvertering als een beschermende laag om de botten gaat zitten.
Ik heb het resultaat vaak genoeg gezien, bij prairiewolven. Na het opdrogen en vergaan van de ontlasting blijft er een koker van haren over.
Van de grotere prooidieren wordt eerst het vlees en de organen gegeten. Daarna wordt het vlees van de botten getrokken. Kleinere prooidieren worden snel naar binnen gewerkt in grote stukken. Met huid, haar en botten.
Juliette de BL adviseerde om zemelen te voeren om dit ontbrekende element aan te vullen. Ik vind dat de structuur van zemelen heel anders is dan die van haren en vacht.
De onverteerbare vezels in groente zouden deze functie wel kunnen hebben - maar ik weet niet of dit ook het geval is nadat ze gepureerd worden om ze beter verteerbaar te maken. Het is ook geen goede reden om een groot deel van de voeding te laten bestaan uit groente.
Harde botten en zachte botten - beide kunnen zorgen voor problemen, maar honden kunnen ook problemen krijgen door andere zaken: speelgoed, ondergoed, stenen, stokken, koekjes en brokken.
Mijn advies is om eerst vlees of vlees met groente of orgaanvlees met groente te voeren en daarna pas de botten met vlees. Dan heeft de hond al wat in zijn maag en kan hij rustig werken aan de botten. Hoe kleiner de stukjes naar binnen gaan, hoe beter. De botten worden beter verteerd en de kans op het doorslikken van splinters is veel kleiner.
Recreatiebotten
Dit zijn de grote, harde, dragende botten van koeienpoten, die je gratis mee mag nemen. De term "recreatiebotten" is ergens op het internet ontstaan. Ze worden gebruikt om de hond een middagje zoet mee te houden.
Het ene bot verteert sneller dan het andere. Hoe harder het bot, hoe langer de vertering. Het heeft ook te maken met de spijsvertering van de hond.
Ian Billinghurst noemt ze "dinosaurus" botten in GIVE YOUR DOG A BONE. Hij schrijft dat deze grote lange beenderen uit de voor- en achterpoten van koeien hard zijn en moeilijk te verteren: "Daarom kan ik ze niet echt aanbevelen."
In het verleden werden ze aanbevolen door dierenartsen. Die gingen er van uit dat honden deze botten niet konden kraken en dat ze daarom veilig waren. Billinghurst zet daar tegenover dat alle botten veilig zijn, zolang ze rauw gegeven worden. Ze zijn een onderdeel van de evolutionaire voeding van de hond.
Dat is de reden waarom ze wel gegeven kunnen worden, maar: "Honden kunnen deze botten wel kraken en eten. Hun tanden slijten en kunnen breken omdat de botten groot, dik en hard zijn."
Het zijn zoethouders voor alle honden en voegen verder geen waarde toe aan de voeding. Hij heeft nog een bezwaar tegen deze botten: "Als de honden 's nachts liggen te schrapen en te knagen aan zo'n bot onder het slaapkamerraam, houden ze mensen uit hun slaap."
Om de tanden van uw hond te sparen en toch voedingswaarde uit deze harde botten te halen, kunt u de slager vragen om de gewrichten in stukken te zagen en het lange bot in stukjes van 2-4 cm. Het botweefsel in de gewrichten is zacht. De meeste honden knagen het er uit en laten de harde kapjes liggen. In de lange botten zit merg. De honden kunnen dit voedzame vet gemakkelijk uit de stukjes halen. Het harde bot laten ze liggen.
Malen of niet malen?
Het is de bedoeling om de botten met vlees in zo groot mogelijke stukken aan de hond te geven.
Het eten van botten is een goede bewegingsoefening voor alle spieren, vooral de spieren van de boven- en benedenkaak.
Door het schuren langs de botten en het vlees wordt het gebit gereinigd.
Grote stukken blijven langer in de maag, die hierdoor gedwongen wordt om meer enzymen te produceren - de vertering is efficiënter.
Een pup die aan een bot knaagt, voldoet hiermee aan zijn natuurlijke behoefte om te knauwen en te knagen zodat meubilair en schoenen veilig zijn.
Mensen die de botten met vlees malen, hebben goede redenen om dit te doen:
De botten zijn voor een al wat ouder dier dat geen tanden meer heeft.
De hond blijft grote stukken naar binnen werken, het is niet af te leren.
Er zijn medische redenen.
Het is voor pups, die nog niet bedreven genoeg zijn om alleen grote stukken te eten.
Hun eigen gemoedsrust - ze zijn bang dat de hond in de botten zal stikken.
Malen of niet malen?
De keuze is aan u.