Brokken versus barf en natuurlijke, rauwe voeding (kvv)
Er zijn verschillende manieren om barf samen te stellen.
De evolutionaire voermethode, barf, die ontwikkeld is door Dr. Ian Billinghurst, is een goede basis voor de productie van natuurlijke, rauwe voeding of versvlees, die bij de soort past.
Bij de productie van versvlees (kvv) en droogvoer moet altijd dezelfde formule gehanteerd worden, omdat het een commercieel product betreft: het voer moet voldoen aan de eisen van compleet en gebalanceerd voor de gemiddelde hond.
Het grote en belangrijke verschil met brokken is, dat versvlees gemaakt wordt van vers en rauw materiaal en ook voldoet aan de evolutionaire voedingsbehoefte.
De voedingsbehoefte van de gemiddelde hond is voortgekomen uit voertesten met proefdieren en fouten in de samenstelling, die ontdekt zijn omdat een bepaald percentage honden en katten ziek werden door tekorten in de samenstelling, nadat ze het voer lange tijd gegeten hadden.
De gemiddelde hond is een computeruitdraai. In werkelijkheid bestaat hij niet.
De pet food industrie is bij de samenstelling van de verschillende voeders afhankelijk van deze papieren hond. De formules moeten voldoen aan bepaalde minimumeisen om te voorkomen dat er aandoeningen ontstaan door voedingstekorten.
De gevolgen waren rampzalig voor de dieren, die op de voeders moesten leven. Mensen en zelfs dierenartsen gingen geloven dat het erg moeilijk was om honden te voeden. Dit idee werd bevestigd en benadrukt door de marketing campagnes van de pet food industrie in de afgelopen decennia.
De brokkenfabrikant verwerkt plantaardig en dierlijk meel dat met synthetische chemicaliën geconserveerd is en afkomstig is uit de verwerkingsindustrie - de versvleesproducent met rauwe, verse grondstoffen van de slachterijen.
De brokkenfabrikant verkoopt zijn eindproduct als droogvoer in een baal - de versvleesproducent als diepvriesproduct.
Beide maken een product voor het gemak van de consument.
Het belangrijke verschil is, dat versvlees gemaakt wordt van vers en rauw materiaal.
Wie de voeding van zijn huisdier zelf samenstelt volgens de richtlijnen van de natuur, heeft niets aan het commerciële principe van compleet en gebalanceerd – al is het wel handig dat er gezonde, gebalanceerde, rauwe diepvriesproducten bestaan.
In de natuur zijn geen complete en gebalanceerde voeders op basis van gekookte plantaardige eiwitten te vinden. In de mensenwereld ook niet, want wie wil elke dag complete en gebalanceerde voeding uit blik, baal of diepvriesverpakking eten?
Voeding die optimaal benut en verteerd kan worden, is voor de moderne hond en kat net zo belangrijk als voor hun voorouders.
Barf of natuurlijke, rauwe voeding is gebaseerd op de voeding van
1. wolven en andere hondachtigen in de vrije natuur en
2. honden tijdens het domesticatieproces:
rauwe botten met vlees, orgaanvlees, slachtafval, rauwe eieren, fijngemalen groente en fruit, vis en tafelresten zoals wat gekookte groente, rijst, brood enz. 6,7
Rauw vlees is belangrijk bij de samenstelling van de voeding, evenals rauwe botten en andere voedingsmiddelen van dierlijke herkomst.
Vlees is een belangrijk onderdeel van bijna alle maaltijden, die samen zorgen voor complete en gebalanceerde voeding over een bepaalde periode.
Vroeger reed de vleeskar door Amsterdam om slachtafval te verkopen als hondenvoer en er zijn bedrijven, die de markt al langer dan 50 jaar voorzien van voorverpakte en ingevroren vleesmixen, orgaanmixen en pens.
De afgelopen jaren zijn er nieuwe bedrijven gekomen, die zich toeleggen op de productie van gebalanceerde, natuurlijke, rauwe voeding en het leveren van rauwe botten met vlees.
Er zijn weer dierenwinkels, waar rauwe, ingevroren producten verkocht worden. Vroeger was dit heel gewoon. Het was ook heel gewoon om vlees voor honden of hondenafval te kopen bij de slager. Dit betekent niet, dat we terug moeten naar vroeger.
Elk jaar geeft de petfood industrie miljoenen dollars uit aan onderzoeken. Ze zijn gericht op het verbeteren van formules - net als de fabrikanten van waspoeders, bijvoorbeeld - en het ontwikkelen van geurbestrijders, vachtverzachters, oorreinigers en tandpasta.
Ze zijn meer gericht op het onderdrukken van de bijwerkingen van hun producten dan op het bestrijden van de oorzaak van deze bijwerkingen.
Dankzij onafhankelijke wetenschappers als Ian Billinghurst en Mogens Eliasen kan de bezitter van huisdieren veel kennis vergaren over de samenstelling van gezonde, verse voeding en deze in de praktijk toepassen.
De voedingstesten zijn al langer dan 20 jaar bezig, maar het is onmogelijk om fondsen en sponsors te vinden om tot een vergelijkende analyse te komen.
De petfood industrie waar het grote geld zit, waagt zich niet aan onderzoeken, waar hun producten wel eens slecht uit de bus konden komen.
