Poep eten en mineralen

Mogens Eliasen op het forum van barf-natuurlijk, 29 mei 2006 - vertaling Ignit Bekken.

Dit is een ENORM groot onderwerp – en ik weet er op dit moment nog maar zo weinig over. Er is nog veel onderzoek nodig om conclusies te kunnen trekken.

Maar waarschijnlijk is er wel WAT hulp vanuit een totaal andere hoek.

Er is nieuw bewijsmateriaal (2005) over TREK HEBBEN IN IETS en hoe ons gedrag daardoor beïnvloed wordt. Het wordt uitvoerig beschreven in de nieuwe versie van Rauwe voeding voor honden.

Heel kort: er zijn chemicaliën ontdekt in de hersenen, die bepaalde soorten trek in voedsel reguleren! Ratten die voer kregen waar enkele van de essentiële aminozuren aan ontbraken, aten er een beetje van – en gingen daarna op zoek naar ander voer.

Als ALLE bekende aminozuren in dat andere voer zaten, aten ze verder tot ze voldaan waren. Het vervelende was echter, dat ze terug gingen naar het voer met tekorten om er meer van te eten, als ze na een half uur zoeken niets beters gevonden hadden.

Nieuw is, dat dit gedrag chemisch gekoppeld is aan bepaalde, nu bekende chemicaliën in de hersenen! Deze chemicaliën verschillen, elke voedingstof heeft zijn eigen chemicalie.

Met andere woorden: de hersenen krijgen informatie over het voedsel dat we eten: of het goed is voor ons of niet goed. Als het niet goed is, hebben we geen honger meer – voor een korte tijd. De studie is gedaan met ratten, maar uit de gebruikte chemie is af te leiden dat het opgaat voor alle dieren.

Zoals in elke wetenschap zijn er andere dingen die hier mee te maken kunnen hebben, omdat dit gedag ook het resultaat kan zijn van andere zaken. Zoals een verkeerd voerschema. Of geconditioneerd zijn of slechte gewoontes hebben.

De ergste is de aanwezigheid van ONNATUURLIJKE chemicaliën in ons eten zoals MSG’s, die dit mechanisme vernietigen. Het gevolg is dat we doorgaan met het eten van dingen waarvan de hersenen weten dat het slecht is voor ons!

Eerst het belangrijkste: zorg voor niet-synthetische voeding, op een natuurlijke manier.

Dan de grote uitdaging - uitzoeken wat de microvoedingstoffen in dat voedsel zijn! Richt je vooral op de mineralen. Er zijn ongeveer 60 belangrijke mineralen, maar het is beter om je alleen bezig te houden met de gewone. De meeste mineralen komen voor in groepjes, samengebundeld met andere mineralen.

Zelf laten analyseren is het beste, het meest BETROUWBARE. Je stuurt monsters van het voer naar een laboratorium en laat het analyseren op sporenelementen (mineraalsporen?). Volgens mij kost dit iets van 100-200 Euro.

Noot Ignit: ik heb dit destijds nagetrokken. Het beste lab zit in Wageningen. De kosten bedroegen meer dan 2.000 Euro.

Dan vergelijk je het resultaat met gepubliceerde data over de voedingsbehoefte van honden. Je moet die gegevens met de nodige voorzichtigheid beoordelen. Over het algemeen geven ze alleen aan wat nodig is om te kunnen OVERLEVEN - niet wat nodig is voor een goede gezondheid. Dat zijn twee totaal verschillende dingen.

Je zou ook hulp kunnen krijgen van de standaarden voor mensen. De mineralenbehoefte van honden en mensen verschilt niet veel. Er kan RELEVANTE conclusies uit getrokken worden.

Met al deze gegevens ZOU je een idee kunnen krijgen van wat er ontbreekt - of niet, maar ik weet wel bijna zeker van wel.

Een alternatieve aanpak, gemakkelijker uit te voeren, is gewoon om alles in te dekken wat betreft mineralen. Er zit wel een risico aan. Kalk blokkeert de opname van andere mineralen. De chemie van synthetische mineralen is anders dan die van natuurlijke producten – en de uitwerking ook.

Dit kun je, uiteraard, aanpassen door de chemicaliën op de bodem te strooien en er planten op te laten groeien die ze transformeren tot de juiste, organische voedingstoffen. Dan voer je die planten aan konijnen of koeien en slacht ze om ze aan je honden te voeren!

Het is de enige manier om zeker te weten dat je voedsel gezond is, voor jezelf en voor je hond.

De kortere weg van synthetische mineralen toevoegen KAN een gok zijn – of KAN voordelen opleveren. Chemicaliën als kalk waarvan bekend is dat ze problemen veroorzaken, moet je uiteraard niet geven, behalve wanneer het afkomstig is van bot.

Maar echt, we weten niet of er meer onruststokers bij die synthetische mineralen kunnen zitten, waar we van denken dat ze "goed voor ons" zijn!

Dan is er ook nog het risico van vergiftiging door overdosering. Maar dat is het minst gevaarlijke aspect. Alle essentiële sporenelementen mogen ingenomen worden in concentraties die 10-100 keer zo groot zijn als wat we nodig hebben – ZONDER dat ze het lichaam vergiftigen. Dit geldt zelfs voor het zeer giftige arsenicum en selenium!

Dit betekent dat je de hond rustig nog wat extra kunt geven van een bepaald mineraal zonder schade aan te richten, ook al krijgt hij al voldoende binnen. Een extra dosering kan geen kwaad. 10 x zoveel MISSCHIEN wel. En 100 keer zoveel ZEKER.

Er zitten hier heel wat losse eindjes die vragen om een nauwgezet management.

Lees alsjeblieft het volgende artikel goed – en citeer me alleen MET een referentie eraan: mineralen analyse.

Het is een kort uittreksel van een belangrijk hoofdstuk in Rauwe voeding voor honden. Je bent verplicht om dit te begrijpen VOOR je iets begint te doen op het gebied van supplementeren met mineralen. Het is een uiteenzetting van de gevaren.

Er zijn zoveel gevaren dat ik NIET kan garanderen, dat je synthetische chemicaliën met succes kunt inzetten om een gebrekkige voedselkwaliteit te compenseren.

Dat is mijn disclaimer. En ik ben serieus. Aan de andere kant ken ik veel gevallen waar supplementeren met mineralen gezorgd heeft voor de oplossing van ernstige problemen met de gezondheid, en het voorkomen van andere.

Soms wens ik, dat ik dit tien jaar geleden al geweten had. Dan had ik de dood van mijn vrouw kunnen voorkomen. Ze is vrijwel zeker gestorven aan een aanval door kopertekort en dat had op deze manier gecorrigeerd kunnen worden – als ik het toen had geweten. Maar ik wist het niet.

Dus, wat ga je doen? Je moet hier je eigen beslissingen nemen. Het is allemaal RISICO MANAGEMENT. " Rocket science is SIMPLE, compared to chemistry, folks...

Mijn aanbevelingen?

Zorg dat je het onderwerp voldoende BESTUDEERD hebt voor begint met wat experimenten. Daarna doe je de experimenten nauwgezet en leer je uit de resultaten.

Het is de enige manier…

Tenzij je liever incompetent advies wil van iemand die claimt te weten waar het over gaat en er niets van weet. Dan volg je de stomme adviezen, krijgt vreselijke resultaten en moet je een rechtszaak aanspannen om de schade vergoed te krijgen. Dat zou de Amerikaanse aanpak zijn. Ik hoop dat jij slimmer bent.

Cheers, Mogens.

• vorige
• volgende