Hondenmoord - hond dood, labtop weg
Suriname Times,6 november 2010
Honden worden het hele jaar door vergiftigd, maar de afgelopen maanden worden er weer veel hondenmoorden gepleegd voor er ingebroken wordt. Het is een verschijnsel dat zich - helaas - elk jaar opnieuw herhaalt.
Feitelijk gezien is het een kwestie van oorzaak en gevolg. Slaagt de politie er in om de meeste dieven en hondenmoordenaars in hun kraag te vatten, dan is het een tijd rustiger. Komen ze vrij na het uitzitten van de straf, dan neemt het aantal inbraken met vergiftigde honden toe. Zo ging het twintig jaar geleden, zo gaat het nu nog steeds.
In juli 2009 schreef ik over Dave en zijn vergiftigde honden. Moest hij even weg, dan liet hij ze niet buiten. Ze bleven binnen, in de garage achter zijn huis. Daar heeft hij ze gevonden - schuimbekkend en stuiptrekkend in hun braaksel.
Het was al een paar jaar eerder gebeurd, maar hij moest nog steeds iets wegslikken wanneer hij er over praatte. Emotioneel gezien kan het een traumatische ervaring zijn om je geliefd dier stuiptrekkend, schuimbekkend en stervend aan te treffen.
In onze wetgeving komen begrippen als hondenmoord en het martelen van dieren niet voor. Een dier is een bezit, een levenloos ding met een bepaalde prijs. Het prijskaartje van de aankoopwaarde. Dieren doden, martelen of vergiftigen is geen strafbaar feit. U kunt geen angifte doen bij de politie en de dader wordt niet opgepakt.
Is bekend wie de hond vergiftigd heeft, dan kan de dader via een civiele procedure veroordeeld worden tot vergoeding van de aankoopwaarde. De emotionele waarde, het verdriet om het verlies, de traumatische ervaring, de onkosten: ze worden niet erkend en vergoed.
Jarenlang waren er geen mogelijkheden om het parlement te laten weten hoe we over de verouderde wetgeving dachten. Een wetgeving die nog stamt uit een tijdperk, dat de gemeente Amsterdam bijvoorbeeld zijn overtollige hondenbestand in een gesloten kar laadde en dumpte in het IJ. Dat gebeurde overigens niet alleen in Amsterdam, maar overal.
Nu zijn er wel mogelijkheden om tot actie over te gaan.
1. De commissie herziening wet op de dierenbescherming is benoemd en al aan het werk. Een van de commissieleden is de voorzitter van Stichting Dierenbescherming Suriname.
Vraag of ze u op de hoogte willen houden van de vorderingen. Laat het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij weten, dat u op de hoogte gehouden wil worden van de vorderingen van de commissie.
2. Onze vertegenwoordigers in het parlement moeten weten dat we de wetgeving op het gebied van het martelen en doden van dieren veranderd willen zien. Dankzij Facebook is het een eenvoudige zaak geworden. Bijna iedereen heeft een eigen pagina en u kunt alle leden van de Nationale Assemblee direct benaderen.
Blijft u de stichting Dierenbescherming Suriname, met het asiel tegenover de Zoo, ondersteunen in haar strijd. Ze heeft uw hulp nodig bij de verzorging, voeding, sterilisatie en opvang van straathonden. Ons land is te klein voor drie of vier verschillende stichtingen die allemaal hetzelfde nastreven. Kijk maar wat er terecht komt van alle consumentenbonden en verenigingen die er zijn.
