Wat nu mag, kan altijd
Ignit Bekken in Suriname Times, 19 juni 2010
Elke pup weet dat er regels zijn in de omgang met elkaar. Hij leert ze van zijn moeder en zijn nestgenootjes in de eerste acht weken van zijn leven.
Een belangrijke en simpele regel is, dat er geen sociale gelijkheid is.
Er zijn krachten die boven hem staan en onder hem staan. Alles en iedereen, mens en dier, wordt ingedeeld in een van deze twee groepen: hoger of lager.
Een jonge pup kan heel goed mensen observeren. Hij doet dit om te leren waar hij zich aan moet houden. Heeft hij onzekerheid of inconsequentie tegenover zich, dan onderzoekt hij als opgroeiende hond alsnog of er regels gekoppeld kunnen worden aan het onduidelijke gedrag van zijn baas.
Lukt dit niet, dan zal hij zijn eigen regels maken en zijn eigen leven leiden.
Elke pup heeft consequent en rustig leiderschap nodig om op te groeien tot een evenwichtige, sociale en betrouwbare hond. Zoals alle sociale wezens heeft hij een leider nodig die rustig, consequent en duidelijk is aan de ene kant - en meegaand, liefdevol en beschermend aan de andere kant.
Hij blijft zijn hele leven hond, heeft zijn hele leven zo'n leider nodig.
Zo is het bijvoorbeeld belangrijk dat een pup leert om impulsen te blokkeren - hij moet leren om zichzelf te beheersen. Een van mijn honden, Tamara, was master in het aanleren van deze vaardigheid aan opgroeiende pups.
Ze nam een bot of speelgoed, legde dat op een uitnodigende manier neer voor de pup en ging er naast liggen. Die kwam met een snelheid af op dat interessante ding, maar Tamara ritste het met een indringende blik en een snauw vlak voor zijn snufferd weg.
Na een paar herhalingen had elke pup geleerd om te stoppen wanneer Tamara gromde. Al snel hoefde ze alleen nog maar gebruik te maken van "de blik" om hem op afstand te houden.
Het moge duidelijk zijn dat de pup het bot of speelgoed echt heel graag wilde hebben, maar hij had geleerd om zichzelf te beheersen.
Leert een volwassen hond aan een pup dat hij zich moet beheersen, dan zijn er geen excuses als: "Hij wilde het zo graag, ik heb het hem gegeven." Of: "Hij keek me zo lief aan, ik kon het niet weerstaan."
Wij mensen vergeten soms dat zelfbeheersing een sociale vaardigheid is die iedereen, mens en dier, moet kennen om te kunnen functioneren in een samenleving.
Wat nu niet mag, mag nooit - wat nu mag, kan altijd.
Dat laatste gold vooral voor Tamara. Vergat ik om haar te isoleren voor ik rauwe vleesbotten uitdeelde, dan pakte ze alles af van de andere honden. Dan lag ze heerlijk te knagen aan haar eigen bot naast de botten van de andere honden.
Die mochten op afstand toekijken, terwijl ze, jankend en nerveus, een strategie aan het bedenken waren om "hun" bot terug te krijgen.
