De chemie tussen mens en dier
Suriname Times, 7 maart 2009
We zijn voor elkaar bestemd - mensen en honden. Uit een onderzoek van de Universiteit van Maryland, VS, blijkt, dat mensen met huisdieren meer oxytocine en serotonine produceren dan mensen zonder huisdieren. Dit geldt ook voor mensen met paarden, varkens, koeien en andere dieren.
Oxytocine is een hormoon. Dieren hebben het nodig bij het werpen en bij de melkproductie, maar ook mensen hebben er veel van nodig. Het speelt een belangrijke rol bij stress.
Mensen die een hond hebben, beschikken over een onuitputtelijke bron van dit hormoon. Door de zorg voor hun dier wordt hun hormoonproductie geoptimaliseerd - ze kunnen veel beter omgaan met stress. Dit laatste wisten we al.
Wat nieuw is, is dat oxytocine hier een rol speelt en dat het een rol speelt bij al onze sociale contacten. We voelen ons prettiger en rustiger, wanneer er voldoende van dit hormoon in ons bloed circuleert. Ook zoeken we sneller contact met andere mensen en dieren.
Daley Olmert heeft er een boek over geschreven: Made for each other: the biology between the human-animal bond. In het boek gaat ze in op de ontwikkeling van de relatie tussen mens en dier vanaf het moment, dat de eerste grottenbewoners een wolf als gezelschapsdier accepteerden.
Volgens haar theorie heeft oxytocine de afgelopen duizenden jaren een belangrijke rol gespeeld bij onze evolutie en bij het domesticeren (het tam maken) van wilde dieren.
Ze schrijft: "Oxytocine speelt een belangrijke rol bij al onze sociale contacten. Het zorgt ervoor dat een moeder haar baby herkent en oppakt en aan haar borst houdt. Dit stukje van de puzzel is nu opgelost."
Tot ongeveer honderd jaar geleden woonden de meeste mensen op het platteland. Bijna alle mensen hadden regelmatig contact met dieren. Daardoor werden er meer hormonen geproduceerd.
Nu wonen de meeste mensen in steden - het contact tussen mens en dier is veranderd. Er zijn ook veel meer mensen die problemen hebben: psychische problemen, stress, depressie, hoge bloeddruk en hartproblemen. Toeval?
Volgens Daley Olmert niet: "Deze problemen kunnen allemaal voortkomen uit een tekort aan oxytocine. Mensen met honden hebben veel minder problemen met stress en ziekte dan mensen zonder huisdieren. Bij hen werkt de hormoonproductie beter.
Door het hebben en houden van honden wordt er tot 50 procent meer oxytocine aangemaakt in het lichaam van de eigenaren. Zo vervullen honden (en katten) nog steeds een belangrijke rol in onze moderne wereld.
De eenzaamheid van deze wereld wordt voor een groot deel goedgemaakt door het welbehagen dat mensen vinden in het verzorgen van een gezelschapsdier."
Bron: Toronto Star
Geen eenrichtingsverkeer
Jose Schaepman, arts, over de rol van oxytocine
Naar aanleiding van het leuke en leerzame stukje van Mevr. Bekken in de Times of Suriname zou ik graag wat aanvullende opmerkingen willen maken.
Ik ben om te beginnen heel blij, dat er op zo'n positieve wijze aandacht wordt besteed aan de relatie tussen mens en dier en dat de Times daar ruimte voor geeft.
En wat het oxytocine-verhaal betreft: onze hormoonhuishouding heeft zeer veel invloed op onze stemming en omgekeerd. Maar het is niet zo, dat onze oxytocine-produktie omhoog gaat als er toevallig een hond of ander dier op ons erf is. Het gaat om het gevoel, dat dat dier bij ons oproept.
Als je wilt profiteren van de positieve wisselwerking tussen mens en dier, dan zul je daarin moeten investeren door positieven energie aan dat dier te geven. Mensen die een hond aan de ketting leggen en er niet meer naar omkijken, die hun dieren nauwelijks te eten geven, ze nooit eens aanhalen of vriendelijk toespreken, die kunnen het hele oxytocine-verhaal wel vergeten. Om nog maar te zwijgen van mensen die dieren slaan of schoppen.
Het gaat om het gevoel: als je het prettig vindt wanneer de poes gezellig bij je komt zitten, dan heeft dat invloed op je hormoonhuishouding. Als je plezier beleeft wanneer de honden vrolijk lopen te ravotten of een moederhond haar puppies verzorgt, dan maak je meer oxytocine. Als je waardering hebt voor de trouw en de waakzaamheid van de dieren en ze in ruil daarvoor goed en zorgzaam behandelt, vanuit je hart dus, dan zul je zeker profiteren van hun helende, gezondmakende aanwezigheid.
Maar het is geen eenrichtingsverkeer, je moet er wat voor doen!
